ABSTRACT The attention of contemporary planners to environmental factors and increasing awareness and communication of man with his surrounding environment has increased the layers and defining factors of design and planning concepts. In such a way, a common problem with the issue of environmental capabilities to respond was put in front of the planners. The collection of ideas presented in this era was in the form of responsive planning, focusing on the maximum use of environmental capabilities. The necessity of the emergence of a comprehensive discourse to overcome the plurality of factors, definitions and design methods in the environmental fields has been given less attention. Based on this, the current research aims to organize the leading theories in this field in a targeted manner and seeks to improve them based on their synergy. The structural question of this research is the meanings, examples and meaningful contexts of flexibility in various aspects and scales of urban planning. The research method used is qualitative thematic analysis with the help of artificial intelligence in MAXQDA software in a 6-step processing process. The important application of this research is to structure the minds of the planners of this field to reduce the scattered and interdisciplinary problems of the resources. The results of this research revealed dimensions such as identification and recognizability, diversity and changeability, adaptability and expandability, distribution, separation and continuity, organization and compatibility in the field of flexibility and related to the corresponding parts in urban planning   Extended Abstract Introduction Responsiveness-based design and planning emphasizing the maximum use of environmental capacities to meet users' needs implicitly cause a targeted improvement of environmental quality. As the environmental awareness of contemporary man has expanded and the platforms have become more diverse, many challenges are raised in the field of environment-oriented in the field of infrastructure quality and service provision. urban developments and new developments in cities should be interpreted with integrated conceptualization. The conceptualization of interpretive flexibility in the planning and designing of public spaces in the city is used as an interdisciplinary perspective in urban space design to open and discuss its connection and potential as an approach to strengthening social cohesion and inclusion. The general definition of flexibility is that it can create places with new forms of meaning and be used for different groups to strengthen its coherence and multidisciplinary inclusion in terms of design and planning of space and body. On this basis, the concept of flexibility is proposed as a principle in the context of design and planning due to its wide range of effects on background phenomena. The history of such a role can be seen in the diversity of users' needs. In such a way, it is impossible to express the specific time and area of the need to pay attention to this concept. This is in line with Oldenburg's theory of "social public spaces," in which being in public space, communicating with people and the environment through observing the streets, sidewalks, squares, and parks of the city is a necessary step for people as a part of their social life. The meaningfulness of the design of the artificial environment was considered. In any case, in the contemporary era, on the one hand, at the same time as the quantitative and qualitative increase of human environmental awareness, there is no longer any phenomenon in the eyes of contemporary man arising from a unique aspect and range of factors. On the other hand, his life needs in the individual and collective dimensions have seen a high diversity, which has led to the formation of multiple semantic domains of past flexibility. The meaning of flexibility in such an interdisciplinary platform and basic design refers to the concept of understanding and responding quickly and efficiently to environmental changes. Such a holistic definition for this broad field of environmental design means the implicit acceptance of the role of scale in the meaningful domain of these concepts. On a macro scale, it means making design options to increase the presence, participation, and power of choices of users of the environment in participatory urban planning and design methods, and on a small scale, it means making design options to increase spatial quality and, as a result, the quality of activities. The daily activities of environmental users are through selection against the "dominant space." Flexibility at different scales is crucial for dimensional optimization, shaping, and structuring spatial features, leading to improved performance of space components and spaces. The development of the concept of "flexibility" from various studies in metropolitan to micro scales, such as interior architecture, allows it to pass the discourse of responsiveness to provide a broad approach to environmental design in which different values, interests, and priorities are prioritized. As a result, the issue of flexibility in environmental design has been raised as a multi-dimensional field in the design and planning of the basic environment. The breadth and complexity of this concept have made the researchers of this field deal with it in one or more ways, and it has been avoided to provide a comprehensive framework about the nature and structuring processes. The current research presents a structured view of flexibility in architecture and urban planning with an environmental approach.   Methodology The methodology to achieve this goal is to use the macro research method and achieve a comprehensive framework by combining categorized interpretations. In such a way that by sorting and categorizing these concepts and bases in a new way, he has found a new level of theoretical findings, which will be a suitable answer for the gaps in scientific knowledge and scientific methods created in this field. In this context, the research method "thematic analysis" has been used with a qualitative approach and the use of library resources. Also, to overcome the breadth and complexity of these concepts and the multi-layer networking of concepts in this research method, artificial intelligence has been used in MAXQDA research assistance software.   Results and discussion In the meantime, attention should also be paid to the fields of influence and application of the results of this research because designers refer to flexibility as the creator of environmental qualities, including dynamism. Also, since flexibility, along with the principles of readability and adaptability, affect the lifestyle and behavioral patterns of the audience of environmental design in architecture and urban planning, it will also be effective in dealing with the challenge of complexity in environmental design factors. One of the key questions for achieving research goals on this issue is how flexibility in environmental design impacts the relationship between flexibility and scale.   Conclusion The most important finding of this research suggests that first, it requires a focus on the conditions under which the processes of perceiving human abilities and discovering the needs of the human audience can manifest. The theoretical framework arises from a comparative approach between design disciplines. These conditions are independent of the final state of the design product, and strengthening the environmental capacities will lead to a direction and an area that includes environmental flexibility. By responding to new situations, the construction of the space and the body within a space building can be adapted to various configurations. Even though the environment may remain constant, the designed place will continue functioning as a strong living system over time.  It also seems that the nature of issues related to flexibility has complexity. Considering that the quality of flexibility in urban planning and architecture is significant in multilevel and multifaceted scales from micro to macro, it is important to pay attention to the scale of different variables. In order to reduce this problem, the consistency and adjustment of the scale of the variables measured in a specific analysis should be considered in the first step.   Funding There is no funding support.   Authors’ Contribution All of the authors approved the content of the manuscript and agreed on all aspects of the work.   Conflict of Interest Authors declared no conflict of interest.   Acknowledgments We are grateful to all the scientific.

در شهر فضاهایی وجود دارد که به رغم اجازۀ حضور شهروندان در آن ها، هیچ گاه مورد استفاده قرار نمی گیرند؛ وجود این فضاها می تواند ناشی از عوامل مختلفی مانند ضعف در برنامه ریزی باشد. به مرور با نادیده گرفتن این فضاها، مسائل اجتماعی نیز در آن ها به وجود می آید تا به نقطه ضعفی برای شهر تبدیل شوند. درحالی که بسیاری از این فضاها، پتانسیل های بالقوه ای دارند که در صورت احیاء می توانند به ارتقاء کیفیت فضایی منجر شوند. گزارش حاضر که از جنس پژوهش های میدانی است، به بیان تجربۀ سمن هم ساخت در احیای فضای خاموش مجاور میدان سبحانی شهر شیراز می پردازد، تا به عنوان یک تجربۀ پیشگام به این سؤال پاسخ داده شود که کنشگران و سازمان های مردم نهاد چگونه می توانند با مشارکت بهره وران، در احیای فضاهای خاموش مؤثر باشند و در این مسیر با چه چالش هایی مواجه هستند؟ و احیای یک فضای خاموش چه تأثیراتی بر سایر فضاهای مشابه در محدوده خواهد گذاشت؟ روش پژوهش حاضر، تحقیق میدانی با روش مشاهدۀ اعضای نمونه است که در این شیوه، کنشگران با برگزاری رویدادهایی به جلب مشارکت و اعمال حساسیت ساکنان و افزایش حس تعلق آن ها پرداختند تا مشاهده شود که آیا تغییرات معنادار کالبدی در این مکان نسبت به سایر فضاهای خاموش مجتمع مسکونی مبعث رخ می دهد یا خیر و این تغییرات چه تأثیری بر سایر فضاها خواهند گذاشت. نتایج این پژوهش نشان می دهند اگرچه روش های شهرسازی تاکتیکی موفقیت آمیز بوده اند، اما به دلیل عدم اعتماد به مدیریت شهری و در نتیجه تعمیم آن به مداخلات سایر کنشگران شهری و هم چنین عدم تعلق خاطر ساکنان این محدوده به دلیل اسکان استیجاری و غیر پایدار، بهره وران در مقابل هزینه کرد حداقلی منفعل عمل کردند و سرمایۀ اجتماعی کافی برای تغییر توسط بهره وران ایجاد نشد. اما به دلیل اثربخشی بر هیئت مدیرۀ مجتمع مسکونی و شهرداری، با تغییرات کالبدی و ایجاد کاربری هایی در فضاهای خاموش مشابه اقداماتی در جهت احیای این فضاها برداشته شده است.

شهرسازی تاکتیکال یک مفهوم کلی برای توصیف مجموعه ای از تغییرات موقت و کم هزینه در محیط میباشد. پژوهش حاضر با هدف تبیین شهر تاب آور بر اساس برنامه ریزی شهری با رویکرد تاکتیکالی درمنطقه 14 شهرداری تهران در دو بخش نظری و میدانی صورت گرفته است. بخش نظری آن مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای بوده که به جمع آوری و دسته بندی نظریات مختلف پرداخته شد. در روش میدانی، جهت شناسایی و رتبه بندی عوامل موثر بر نوآوری خدمت از نظرات خبرگان استفاده شد و اطلاعات گردآوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تعداد 100 نفر با روش نمونه گیری انتخاب شدند. این پژوهش از نظر هدف، از نوع کاربردی و از نظر روش از نوع توصیفی – تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات بصورت میدانی و با روش دفی فازی و خوب ترین و بدترین به تحلیل این موضوع پرداخته شد. با توجه به یافته های تحقیق وزن نهایی شاخص ها از میانگین هندسی اوزان محاسبه شده در وزن و رتبه در بین معیارهای اصلی، مشارکت با وزن 0. 285 رتبه اول، معیار حضور پذیری با وزن 0. 249 رتبه دوم را کسب کرده است. با توجه به یافته ها می توان دریافت که در شهرتاب آور زمینه های لازم بهره گیری از شهرسازی تاکتیکال را دارد. با توجه به یافته های تحقیق میانگین نمرة شهرسازی تاکتیکال برابر با 62/35 با کمترین نمره 18 و بیشترین نمره 52 و میانگین نمرة تاب آوری برابر با 79/70 با کمترین نمره 57 و بیشترین نمره 67 بود، لذا چنین استنباط می شود که بین مولفه های شهرسازی تاکتیکال و تاب آوری رابطه معناداری وجود دارد.

مقدمه: ساخت برنامه ­ریزی شهری و شهرسازی کشور و به طور خاص در حوزه بافت ­های تاریخی ناکارآمد کشور(از جمله محله تاریخی پامنار کرمان، به عنوان نمونه مورد مطالعه)، درگیر مسایل و چالش­ های متعددی هستند. بافت­ هایی که نه به لحاظ مالی و نه به لحاظ تکنیکی و گفتمانی سیستم برنامه­ریزی کشور قادر به برطرف نمودن آن­ها نیست. در این راستا، شهرسازی معاصر با تغییر پارادایمی نظیر بالا_آمرانه به پایین_مشارکتی در قالب رویکرد شهرسازی تاکتیکال به مثابه یکی از گونه­های نوین شهرسازی در ارتباط با بافت ­های ناکارآمد شهری، می­تواند کارآمد باشد. در راستای مقدمه ذکر شده، پژوهش حاضر با شناسایی و الویت بندی پروژه ­های تاکتیکال با محوریت افزایش مشارکت جویی و نیز اجرایی نمودن این پروژه­ها در فضاهای شهری بافت ­های تاریخی کشور(نمونه مورد مطالعه: محله پامنار شهر کرمان) به انجام رسیده است.داده و روش: این پژوهش دارای هدف کاربردی و به لحاظ نوع تحلیل، در گروه تحقیقات آمیخته، یا به عبارتی کمی-کیفی قرار می گیرد. روش میدانی مورد استفاده، شامل بازدید میدانی و پرسشنامه کارشناسی(مبانی مقایسه زوجی) و روش فوکس گروپ، متشکل از شهروندان، مسئولین شهرداری و مسئولان دفتر تسهیلگری بازآفرینی بافت ناکارآمد محله پامنار بوده است.یافته ها: در راستا رفع مشکلات و مسایل  شناسایی شده، 13 پروژه تاکتیکال تدوین و به منظور دخالت و مشارکت شهروندان در محله پامنار با استفاده از دانش کارشناسی و به روش مقایسه زوجی مورد وزن دهی قرار گرفت و ترتیب و اولویت هر کدام از این موارد شناسایی گردید. این وزن دهی، با توجه به هفت معیار(مشارکتی بودن، خلاقانه، کم هزینه، انتقادی، از پایین بودن، محلی، و غیر سلسله مراتبی) شهرسازی تاکتیکال که پیشتر شناسایی شده بود، به انجام رسید و در ادامه، 8 مورد از پروژه های یاد شده با مشارکت شهروندان محله، به اجرا در آمد. روش شهرسازی تاکتیکال، به منظور توسعه درون زای محلی، نقش برنامه ریز را به مثابه راهنما یا تسهیلگر  در نظر می گیرد.نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد که با به کارگیری این روش میتوان بخش های کوچک، اما به شدت موثر و ضروری از نیازهای شهروندان را با در نظر گرفتن نقش فعال برای ساکنین به عنوان ذینفعان واقعی برآورده نماید، امری که طرحهای بلندبالای مرتبط با بافت های ناکارآمد شهری از تامین آن ها عاجز هستند.

این پژوهش سعی در یافتن پاسخ پرسش هایی نظیر، پروژه­های شهرسازی تاکتیکال در راستای ارتقای عملکرد بافت­های تاریخی کشور (با تأکید بر محله پامنار شهر کرمان) دارد. اینکه چگونه می توان خلأها و ناکارآمدی های بافت های تاریخی ایران (با تأکید بر محله پامنار شهر کرمان) را با استفاده از رویکرد شهرسازی تاکتیکال شناسایی و مرتفع ساخت؟ روش انتخاب شده برای دستیابی به اهدف مذکور، با رویکرد کیفی  و ابزار جمع آوری اطلاعات نیز شامل دو بخش مصاحبه و برداشت میدانی بوده و تحلیل بخش مصاحبه با استفاده از نرم‍ افزارMaxQDA2020  به انجام رسیده است. تجزیه وتحلیل داده های مصاحبه به شناسایی حوزه‍ ها و مقوله های متنوعی در ارتباط با مسائل، مشکلات و راه ‍کارهای مقابله با آنان انجامید. همچنین برداشت‍ های میدانی به شناسایی 9 گونه فضا در سطح محله ختم گردید. لذا ترکیب دو بخش تحلیلی یاد شده منجر به خلق پروژه های شهرسازی تاکتیکال در بافت تاریخی محله پامنار شهر کرمان شد. از این رو عمده فضاهای شناسایی شده در محله جزء فضاهای مورد غفلت و باقی مانده بود، فضاهایی که ریشۀ بسیاری از مشکلات محله را شکل داده است. بنابراین، راه کار رویکرد شهرسازی تاکتیکال قابل اجرا در محدوده مورد پژوهش، استفاده موقت از فضاهای یاد شده و تبدیل آن ها به فضاهای چند عملکردی جهت رونق بخشی به زیست اجتماعی-اقتصادی شهروندان محله تشخیص داده شده است.اهدف پژوهش:شناسایی شیوه مداخله شهرسازی تاکتیکال در فضاهای شهری بافت های تاریخی کشور (با تأکید بر نمونه مورد مطالعه).ظرفیت سنجی نظام محلات سنتی ایران (با تأکید بر نمونه موردمطالعه) به منظور کاربست رویکرد شهرسازی تاکتیکال.سؤالات پژوهش:پروژه­های شهرسازی تاکتیکال در راستای ارتقای عملکرد بافت­های تاریخی کشور (با تأکید بر نمونه موردمطالعه) کدامند؟چگونه می توان خلأها و ناکارآمدی های بافت های تاریخی ایران(با تأکید بر نمونه موردمطالعه)را با استفاده از رویکرد شهرسازی تاکتیکال شناسایی و رفع نمود؟

A B S T R A C TThe present study was conducted to investigate the factors affecting improving the quality of urban housing. This research is applied in terms of purpose and in terms of descriptive-analytical method. The statistical population of the research was the residents of 8 residential complexes of Atabak neighborhood in District 15 of Tehran. Based on Cochran's formula, 384 questionnaires were distributed among residents. Finally, 380 complete and error-free questionnaires were collected. The data collection tool was a questionnaire, the validity of which was verified in the form of face and face validity, as well as divergent validity and reliability of the questionnaire using Cronbach's alpha and composite reliability. Analysis of data and information was done using SPSS and PLS software. The findings of this research showed physical quality with a path coefficient of 0.368, the variable of access to urban services with a path coefficient of 0.339, the variable of housing social conditions with a path coefficient of 0.169, and environmental quality with a path coefficient of 0.302 has a positive and significant impact on housing quality. According to the path coefficient obtained for the research variables, the amount of their impact on housing quality is evaluated as average. Among the identified factors, the factor of physical quality with a path coefficient of 0.368 has the most significant impact, and the factor of access to urban services with a path coefficient of 0.339 is ranked second. Also, this factor has a positive and significant effect on the physical quality factor of housing.Extended AbstractIntroductionAtabak neighborhood is one of the neighborhoods of District 15 of Tehran. In this neighborhood, physical changes have been made according to the interventions of the Tehran municipality in line with the implementation of the urban landscape plan and organized (inflow of private sector capital) in different years so far. Along with these interventions, the inadequacy of infrastructure and services to meet the population's needs has become this neighborhood's basic problem. Attention to its qualitative aspect needs to be addressed. This matter is important from the point of view of providing the city's basic needs, equitable distribution of facilities and resources, reducing urban inequalities, improving economic-social indicators, preventing unbridled and unplanned expansion, and ultimately improving the quality of life of the people. It demands that the quality of housing and the factors affecting it be evaluated and that a double effort be made to improve it, and it can provide a suitable context for providing suitable models of housing quality for citizens. Considering the mentioned cases, this research aims to answer the question:- What are the effective factors in improving the quality of housing? MethodologyThe current research is descriptive-analytical. In terms of purpose, it is in the category of applied research. Two library and field methods have collected the information needed for this research. In the field method, primary data collection has been done according to the research questions by designing a 5-scale Likert scale questionnaire. The statistical population of the study was the residents of Mobaat, Minabi, Atabek, Shahrak Sajjadieh, Yas, Zahid Gilani, Shahid Asadi, and Safa residential complexes located in Atabak neighborhood of District 15 of Tehran. The statistical population was equal to 20469 people, and based on Cochran's formula, 384 questionnaires were distributed among residents. Finally, 380 complete and error-free questionnaires were collected; the validity of the questionnaire was confirmed in the form of face and face validity as well as divergent validity. In order to check the reliability of the questionnaire, Cronbach's alpha and combined reliability were used, and according to the results presented in the research findings section, the reliability of the questionnaire was confirmed. The data obtained from this research were analyzed using structural modeling using SPSS and PLS software. Results and discussion This research showed that physical quality has a positive and significant effect on improving housing quality; according to the value of the obtained path coefficient, which is equal to 0.368, the value of this effect is considered moderate. Based on the results, it can be said that physical dimensions, such as the physical crystallization of housing, are the most objective and material issues in housing evaluation, analysis, and planning. Concerning the impact of access to urban services on the quality of housing, the findings indicated a significant impact of access to urban services. In explaining the results of this section, it can be said that gradually, the housing is changing from a single purpose to a shelter. Those other aspects of welfare and social comfort are also added; the limits of enjoying services and access to the essentials of life are shown to evaluate the housing quality. These indicators are very important in determining housing quality and are an integral part of housing planning. Access to urban housing services is considered one of the main indicators of life, which the Population Crisis Committee has used to measure quality in the world's metropolises. In relation to social conditions and environmental quality on the quality of housing, the results of this research confirmed the impact of the social environment and environmental quality on the quality of housing. Creating residential spaces is a topic that has been discussed previously. From the beginning, human beings have tried to create a favorable living environment that matches the quality conditions of their residence's social and environmental environment. ConclusionThis research was written to explain the factors affecting improving the quality of urban housing. The findings of this research showed that among the studied factors, the physical quality factor with a path coefficient of 0.368 has the most significant impact on improving the quality of urban housing in Tehran, such that this factor can explain 13.5% of the variance of the housing quality condition variable. Physical quality is defined based on the structural basis of a building and is often defined in the form of rules and standards related to it. The physical quality is sometimes interpreted as the appearance of buildings. Since they are fixed and real things, they are the reason for the emergence of general indicators for housing evaluation. The second factor is access to urban services with a path coefficient of 0.339, so this factor can explain 11.4% of the variance of the housing quality condition variable. This factor has been ranked second regarding the impact on housing quality according to the path coefficient value obtained. In third place was the factor of environmental quality with the path coefficient value of 0.302, and this factor can explain 1.9% of the variance of the variable of housing quality. Moreover, in the last place is the factor of housing social conditions, which has a path coefficient of 0.196. Also, from the other results of this research, we can mention the positive effect of access to the quality of urban services on the improvement of the physical condition of housing, and the value of the path coefficient obtained for this effect is equal to 0.623 so that it is 38.8% of the variance of the variable. FundingThere is no funding support. Authors’ ContributionThe authors contributed equally to the conceptualization and writing of the article. All of the authors approthe contenttent of the manuscript and agreed on all aspects of the work declaration of competing interest none. Conflict of InterestThe authors declared no conflict of interest. Acknowledgments We are grateful to all the scientific consultants of this paper.

یکی از مبادی هویتی و تاریخی-فرهنگی شهرهای ایرانی بازار و عناصر تشکیل دهنده آن است. این در حالی است که امروزه بازارهای سنتی نتوانسته پاسخ گوی نیازهای شهروندان باشد و شکل گیری فضاهای تجاری جدید به واسطه الزامات شرایط زندگی مدرن به افول ساختاری-کارکردی بازار و عناصر وابسته به آن از جمله سراها منجر شده است. لذا بخش هایی از فضاهای بازار از جمله سراها، که با نیازهای امروز مردم انطباق نداشت، از رونق افتاده و به حاشیه رانده شده است. مقاله حاضر با روش توصیفی-تحلیلی به دنبال بررسی و تطبیق راهبردی ساختار و کارکرد سراهای بازار تاریخی زنجان بر اساس نیازهای فعلی جامعه شهری است. گردآوری داده ها با مطالعات میدانی و کتابخانه ای انجام شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تک نمونه ای T و رویکرد تحلیل اثرات متقابل تعاملی با کمک نرم افزارهای SPSS و Scenario Wizard استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد در بین سراهای بازار، سرای ملک نسبت به دیگر سراها وضعیت بهتری برای احیا و بازآفرینی دارد. همچنین، مهم ترین راهبرد برای بازآفرینی و احیای ساختاری-کارکردی سراهای بازار زنجان به منظور مرمت و بازآفرینی معماری و طراحی سراها باید مبتنی بر مولفه های «نمای بیرونی (طراحی و معماری نمای بیرونی سرا)، تناسب (تناسب کاربری حجره های سرا با کارکرد بازار و سرا)، کیفیت روشنایی سرا، و حس تعلق مکانی باشد. بنابراین، به منظور بازآفرینی سراها، افزایش و توسعه کاربری های مختلط، ایجاد تنوع و گوناگونی، و تقویت و گسترش لبه های فعال ضروری است.

در این مقاله، یک مدل ریاضی چندمرحله یی دوهدفه برای برنامه ریزیحمل ونقل ارایه می شود. در مرحله ی اول، یک مدل ریاضی برای برنامه ریزی حمل ونقل توسعه یافته است؛ پس از آن در مرحله ی دوم، مسیله ی انتخاب سبد بهینه ی وسایل نقلیه با توجه به سود حاصل از هریک از وسایل نقلیه حل می شود و در مرحله ی سوم، مدل دوهدفه ی تغییرات فنی در سبد وسایل نقلیه، ارایه می شود که تابع هدف اول آن، مجموع سود حاصل از وسایل نقلیه را بیشینه می کند و تابع هدف دوم آن میزان انحراف از تعداد وسایل نقلیه در سبد بهینه ی وسایل نقلیه را کمینه می کند. سپس از رویکرد برنامه ریزی آرمانی فازی و محدودیت اپسیلون برای حل مدل دوهدفه مرحله ی سوم استفاده می شود. در نهایت، تحلیل حساسیت های انجام شده و نتایج حاصل از حل یک مثال عددی با نتایج حل یک مدل برنامه ریزی حمل ونقل کلاسیک مقایسه شده است که کارایی روش پیشنهادی در صنعت حمل ونقل را نشان می دهد.

شهرسازی تاکتیکال در پی تحقق کنش گری فعال شهروندان در بازیابی و بازطراحی فضاهای شهری کوچک مقیاس و ارتقای حس تعلق مردم به محیط های شهری است. با این حال، در عرصه پژوهش های داخلی کمتر به طور دقیق و عمیق به آن پرداخته شده و ضرورت تدوین یک چارچوب نظری به منظور کاربست در عرصه شهرسازی داخلی احساس می شود. این پژوهش در پی آن است که به سه سوال اصلی «چیستی»، «چرایی» و «چگونگی» در مورد «شهرسازی تاکتیکال» پاسخ دهد. در راستای اهداف پژوهش، بر اساس روش «مرور نظام مند»، پس از جست وجوی منابع و گزینش اسناد بهینه پژوهشی در سه مرحله، تعداد 39 سند علمی انتخاب شد و فرایند «تحلیل محتوا» و استخراج کدها و تدوین تم ها بر اساس سه مقوله اولیه، روی متن این اسناد انجام شد. در مقوله «چیستی» شهرسازی تاکتیکال و در تم «مفاهیم مشابه»، کدهای «شهرسازی خودجوش» و «شهرسازی چریکی»، در دسته کدهای مربوط به تم «ویژگی ها»، کدهای «کم هزینه بودن» و «موقت بودن» و در دسته کدهای مربوط به تم «ماهیت»، کد «خلاقیت و نوآوری» بیشترین تکرار را داشته اند. تحلیل محتوای حاصل از مقوله «چرایی»، در دسته عوامل «زمینه ساز»، بیشترین تکرار را در کدهای «رویه های طولانی بروکراتیک» و در دسته «مزایا»، بیشترین تکرار را «تحقق مشارکت شهروندان در تصمیم گیری و اجرا» داشته است. یافته های حاصل از این پژوهش می تواند با اتخاذ رویکرد بومی سازی و در نظر گرفتن زمینه های فرهنگی اجتماعی و نیز پتانسیل های قانونی، هم از سوی مدیران و برنامه ریزان شهری و هم از سوی دغدغه مندان حوزه شهرسازی در راستای انجام پروژه های تاکتیکال مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه گرایی - یکی از دیدگاه های رایج در شهرسازی - زمینه را به مثابه رویدادی تاریخی می پندارد، که عناصر شهر در درون آن، شناخته، پرداخته و ساخته می شوند. دیدگاه مزبور ابتدا به جنبه های صرفا کالبدی توجه داشت، اما به تدریج به ابعاد انسانی گرایید و حوزه مطالعات خود را به وجوه اجتماعی - فرهنگی جامعه گسترش داد. در این دیدگاه، ایده ها و عناصر شهرهای گذشته در شکل دادن به کالبد شهرهای معاصر حضور دارند. بنابراین، شهرساز زمینه گرا باید قادر باشد ویژگی های یک مکان را دریابد و آن را بخشی از فرایند طراحی خود قرار دهد. وی در هنگام ایجاد اجزای جدید شکل شهر به موارد زیر متعهد می ماند: 1) زمینه گرای کالبدی، به شکل کل از قبل موجود؛2) زمینه گرای تاریخی، به میزان و نظم رابطه اجزای شهر در طول زمان؛3) زمینه گرای اجتماعی - فرهنگی، به معانی، ارزش ها و اهداف مشترک. در این مقاله سعی شده تا وجوه گوناگون این گرایش بررسی و جایگاه آن در شهرسازی معاصر روشن شود.